طرح آی‏ بی‏ ام در واقع تلاشی برای تحقق طرح آژانس دارپا است که می‌‏کوشد فرایند پردازش اطلاعات در مغز انسان‏‌ها را تقلید کند.

آژانس دارپا تاکنون ۵۳ میلیون دلار برای حمایت از این طرح به شرکت آی‏ بی‏ ام کمک کرده است.
شماری از دانشگاه‏‌ها مثل کورنل و اینی لابز و برخی از تاسیسات اَبَر رایانه‏‌ای دولتی نیز در این زمینه به آی‏ بی‏ ام کمک می‌‏کنند.

آی‏بی‏ام می‌‏کوشد این پردازنده‏‌ها را طوری طراحی کند که انرژی بسیار کمی استفاده کنند ولی در عین حال قدرت پردازشی بسیار بالایی داشته باشند.

معماری سخت‏ افزاری پردازنده‌‏های سیناپس متفاوت از پردازنده‌‏های کنونی است.
در این پردازنده‏‌ها از مجموعه‏‌ای از هسته‏‌های پردازشی کم ‏مصرف استفاده شده است.
به گفته آی‏بی‏ام عملکرد این پردازنده‏‌ها شبیه سازوکار پردازش اطلاعات در مغز انسان است که در آن هر سیناپس عصبی (یعنی محل اتصال دو عصب) برای خود یک هسته و حافظه مستقل دارد و هر سیناپس در هماهنگی با دیگر سیناپس‏‌ها فعالیت می‌‏کند.

شرکت آی‏ بی‏ ام اخیرا در کنفرانسی از اکوسیستم نرم‏ افزاری ویژه این پردازنده‏‌ها رونمایی کرده است.
این شرکت همچنین یک شبیه‏‌ساز ویژه طراحی کرده است که به کمک آن می‌‏تواند شبکه مجازی حاکم بر هسته سیناپس‌‏های عصبی مغز انسان را شبیه‏‌سازی کند.

آی‏ بی‏ ام همچنین یک الگوی برنامه‌‏نویسی ویژه به نام کورلت (corelet) طراحی کرده است که همانند الگوی پردازش عصبی مغز انسان عمل می‌‏کند.
به گفته آی‏ بی‏ ام، کورلت دارای یک سازوکار پنهان است و برنامه‌‏نویسان فقط به داده‏‌های ورودی و خروجی آن دسترسی خواهند داشت.